NIEDEMOKRACJA

Jeżeli władza najwyższa nie należy do „większości”, to wydaje nam się, że musimy podlegać nienaruszalnemu dyktatorowi. Między tymi skrajnościami są jednak przeróżne inne możliwości, których zupełnie nie dostrzegamy. A szkoda. Żeby tą przestrzeń w ogóle dostrzec proponuję chwilkę intelektualnej zabawy.

Pokuśmy się mianowicie na pewien myślowy eksperyment. Zastanówmy się: „co by to było, gdyby…”

Tworzymy oto, na zasadzie zupełnej dobrowolności, jakąś Osobliwą Społeczność opartą o rządy prawa, a prawo to mówi, że Członkiem tej Osobliwej Społeczności może być tylko ten, kto akceptuje Zasady Ustrojowe. Zasady Ustrojowe natomiast (pomijając ich szczegóły) mówią, że:

1-    władzę najwyższą dzierży Szef. On ustala strukturę Społeczności i mianuje Najwyższych Funkcjonariuszy wyznaczając im zakresy kompetencji i zadania do wykonania; nie może tylko jednego – nie może zmienić Zasad Ustrojowych.

2-   Szefa wyłania się w sposób następujący: każdy uczestnik Zgromadzenia Powszechnego tajnie zapisuje na kartce nazwisko innego uczestnika, któremu powierzyłby – gdyby mógł - funkcję Szefa. Wylosowany uczestnik odkrywa swoją kartkę i funkcja Szefa trafia do zapisanej tam osoby, która to może tę funkcję podjąć lub otworzyć własną kartkę i przekazać osobie tam zapisanej, która może uczynić to samo, etc, etc,….

3-   Szef pełni swą funkcję do następnego Zgromadzenia Powszechnego, które może zwołać w dowolnym terminie – nie później jednak niż….

Czy wybory były równe? Były!

Czy były powszechne? Były!

Czy były bezpośrednie? Były!

Czy były tajne? Były!

A jednak do głosu doszło coś, co w znanej nam demokracji zawsze pozostaje za drzwiami: Sumienie! Przecież każdy, kto zostanie Szefem będzie wiedział kto mu tę funkcję powierzył (a wszyscy pozostali będą wiedzieli do kogo mają kierować pretensje, że Szef jest nie najlepszy). I na pewno tym kimś nie będzie „większość”! Żadna „większość” sumienia nie ma. Tylko człowiek ma ręce i nogi, oczy i uszy,… ale też rozum i serce, zaś każda „większość” składa się tylko i wyłącznie z członków.

W rzuconym tu przykładzie przedstawiciele dowolnie zdefiniowanej większości będą mieli tą większość tam gdzie jest jej miejsce oczywiste i naturalne, czyli… gdzieś. A to już tworzyłoby mocno odmienną rzeczywistość ustrojową. Dobra to by ona jeszcze nie była, ale już nie taka całkiem głupia.

A – tak miedzy nami mówiąc – my ciągle chcemy rywalizować o względy Jej Wysokości „Większości”.

A na gilotynę z nią!